Ik heb de cultuurnota van de gemeente Deventer opgezocht.
De cultuurnota van Deventer bevat veel ambities en mooie woorden, maar roept ook vragen op over de uitvoerbaarheid, toegankelijkheid en de betrokkenheid bij het opstellen ervan. Hier een aantal punten uitgelicht:
1. Veerkracht door verbinding
De nota benadrukt dat “veerkracht ontstaat als mensen, organisaties en overheden elkaar weten te vinden.” Dit klinkt mooi, maar hoe wordt deze samenwerking concreet vormgegeven? Welke rol speelt de gemeente hierin, en hoe worden inwoners actief betrokken? Dit blijft vaag en lijkt vooral op beleidsjargon.
2. De kracht van kunst, cultuur en erfgoed
Er wordt gesproken over het koesteren en versterken van het “brede palet aan kunst, cultuur en erfgoed” in Deventer. Toch wordt weinig concreet gemaakt hoe dit in de praktijk wordt bereikt. Hoe worden bijvoorbeeld kleinere, kwetsbare initiatieven ondersteund, en wat zijn de prioriteiten binnen dit brede palet?
3. Stevig fundament voor de sector
Meerjarige afspraken, steun aan nieuwe makers en flexibel cultureel aanbod klinken ambitieus, maar hier ontbreekt een duidelijke strategie. Wie bepaalt de invulling hiervan, en hoe wordt hierop gemonitord? De vraag dringt zich op of de nota niet te veel een opsomming van idealen is zonder concrete stappenplannen.
4. Cultureel vastgoed
Het optimaliseren van cultureel vastgoed wordt genoemd als doel, maar ook hier ontbreken harde cijfers of plannen. Hoeveel middelen zijn hiervoor beschikbaar? Wat betekent “meegroeien met de tijd en behoeften” in de praktijk? Zonder antwoorden blijft dit slechts een loze kreet.
Kritiek op de nota zelf
Het thema Dichtbij, Betrokken en Bevlogen klinkt inspirerend, maar voelt als een contradictie wanneer de nota zo omvangrijk en ontoegankelijk is. Voor een document dat voor iedereen toegankelijk zou moeten zijn, is het behoorlijk taai om doorheen te komen. Of dit nu intern is geschreven of door een extern bureau, het leest alsof het vooral bedoeld is voor beleidsmakers en minder voor de inwoners of de culturele sector zelf.
Veerkracht wordt als sleutelwoord gepresenteerd, maar ironisch genoeg lijkt deze nota eerder een oefening in beleidsmatig doorzetten dan in praktisch realiseren. Wie hier daadwerkelijk gebruik van maakt of hoe het bijdraagt aan de cultuur in Deventer, blijft in veel gevallen een raadsel.
