Beeldend kunstenaar Theo Urbach:
2006
Zijn talent werd al vroeg onderkend, maar Theo Urbach had geen enkele droom om kunstenaar te worden. Hij bleef wel graag tekenen, maar koos op twaalfjarige leeftijd ook voor het fototoestel: de oude Agfa Klak van zijn vader. Op zijn zestiende verkocht hij al zijn eerste werk: foto’s van stillevens die hij zelf maakte. Ze gingen als zoete broodjes over de toonbank.
Toch werd hij geen kunstenaar, wel instellingskok, waardoor hij uiteindelijk in het Juliana belandde. Begin twintig ontstond echter zijn passie voor het schilderen, die nooit meer overging. “Meteen op grote doeken van 150 bij 90 centimeter en het eerste verkocht ik meteen”, vertelt Theo. Latere werken volgden dezelfde weg. Theo overwoog even om toch fulltime kunstenaar te worden: toelatingsexamen voor de kunstacademie in Kampen gedaan, aangenomen en… nee! “Ik heb een paar schilderlessen meegedraaid. De docent had snel in de gaten hoe de studenten in elkaar staken en ging zodanig op hun karakter inspelen, dat ze hun spontaniteit verloren. Dat stond mij niet aan. Jaren later sprak ik een aantal oud-leerlingen opnieuw. Na de opleiding waren ze in een zwart gat gevallen.”
Het bleef daarom een reguliere baan en daarnaast het kunstenaarschap. “Ik zou me alsnog als kunstenaar kunnen vestigen, maar dan zou ik waarschijnlijk broodschilder worden om aan voldoende inkomsten te komen. Ik wil echter vrij zijn en blijven in mijn kunst, maken wat mij aanstaat en niet wat het commercieel goed doet.” En dat terwijl Theo’s werk het commercieel prima doet. “Klopt, maar ik ben nu niet van de verkoop afhankelijk.”
Gezien zijn aanpak is Theo geen hobbyist of zondagschilder. Hij schildert anderhalf tot twee uur per dag, houdt daarnaast zijn website bij, onderhoudt contacten in de kunstwereld en daarbuiten om zijn werk een plek te kunnen geven, en regelt zelf alles rond de verhuur van zijn schilderijen. Het schilderen is dus een nevenbaan. Dat is al jaren zo. In zijn woonplaats Deventer heeft hij bijvoorbeeld door de jaren heen aan diverse kunstprojecten meegedaan, wat de nodige tijd opslokte en toen het Internet opkwam, was hij er als de kippen bij om sites te gaan bouwen. Natuurlijk ook voor zichzelf met daarop behoorlijk wat links van andere kunstenaars. Alleen al daardoor wordt http://www.deventerkoek.nl/ stevig bezocht door kunstliefhebbers. Ze kunnen er echter ook uitgebreid Theo’s schilderijen en tekeningen bekijken en ze digitaal kopen of huren. Stemmen op de werken kan eveneens en de kunstenaar plaatst de uitkomsten zonder schroom bij zijn kunstwerken. Een vijf is het hoogst haalbare. Theo zet wel eerlijkheidshalve bij het cijfer hoeveel stemmen het werk gehad heeft.
Maar niet alleen op de site is werk te zien, te koop dan wel te huur. “Ik heb op enkele plekken permanent werk hangen, zoals bij meubelzaak Regenspurg in Deventer. Vaak kopen ze het schilderij samen met het bankstel.” Zijn kunst moet dus bij het meubilair passen? “Als dat zo is, is het leuk. Maar het gaat langer mee dan een bankstel, dus of het ook bij het volgende past?” Bij pizzeria Da Mario in Deventer hangen eveneens kunststukken van Theo en daarnaast worden zijn schilderijen geregeld tentoongesteld. Onlangs in een galerie aan de Prinsengracht in Amsterdam – volgend jaar opnieuw – en van 30 oktober tot en met begin januari. bij wijnhandel Slot-Kleverkamp in Deventer.
Voor de grotere werken, moet je wel gauw vijftienhonderd euro of meer op tafel leggen. “Hoe ik aan de prijzen ben gekomen? Gewoon via een veiling aanbieden en kijken wat het opbrengt”, aldus Theo met een brede grijns.
ILSE UIJLENBROEK