In deze twee werken — een foto aan de waterkant en een abstract schilderij — laat ik een krachtige visuele resonantie zien tussen natuur en emotie. Wat op het eerste gezicht twee verschillende media lijken, blijkt bij nadere beschouwing een artistiek tweeluik dat dezelfde onderstroom deelt: rauwheid, gelaagdheid en een fysieke aanwezigheid die je bijna kunt voelen.

De foto toont de wortels van bomen aan een oever, grijpend naar de aarde terwijl ze tegelijk door het water worden omspoeld. De vormen zijn organisch, grillig, als klauwen die zich vastzetten in het landschap. In het schilderij keert dit wortelachtige karakter terug in dikke verfstreken, vurige texturen en aardse kleuren. Rood, oranje en diepblauw wervelen als ondergrondse energieën die zich een weg naar het oppervlak banen.

Beide werken raken aan hetzelfde oergevoel: de kracht van de natuur als levend organisme — ongepolijst, intens en vol beweging. Dit is geen esthetiek van schoonheid alleen, maar van ruigheid en diepte. Ze vormen samen een artistieke echo: fotografie en schilderkunst die elkaar niet illustreren, maar versterken in hun fysieke en emotionele impact.